„SUPERSAM + 1” to cykl wystąpień mistrzowskich. Projekt koncentruje się głównie wokół muzyki, ale przewiduje też udział innych form wyrazu, takich jak: performance, multimedia, monodram. Podczas „SUPERSAM + 1” prezentowani są uznani artyści polscy i zagraniczni nastawieni na działania autorskie, eksperymentalne i innowacyjne.
„SUPER” w tytule oznacza, że program budowany będzie w oparciu o artystów uznanych – mistrzów.
„SAM” mówi oczywiście o występie solowym, ale i o twórczym osamotnieniu.
„+ 1” w tytule oznacza, że każdy wieczór uwieńczony jest występem w duecie. W większości przypadków artyści spotykają się na scenie po raz pierwszy.
Pomysłodawcą nazwy „Supersam” w odniesieniu do koncertów solowych jest klarnecista Jerzy Mazzoll, który zorganizował serię koncertów w gdańskim klubie „Plama”, gdzie wcześniej mieścił się osiedlowy, samoobsługowy sklep spożywczy, w latach 80-90 nazywany „supersam”.
Następnie w 2013 projekt pod nazwą „Supersam” zrealizowany został w bydgoskim „Mózgu”. W 2015, podczas warszawskiej części 11th Mózg Festival, częścią programu była seria wystąpień solowych. Program był ułożony tak, że na każdy wieczór zaplanowane było 2 koncerty solowe. Wtedy pojawiła się idea łączenia w duet artystów, którzy nigdy wcześniej ze sobą nie występowali. Dla wielu z nich spotkanie na scenie było także pierwszym spotkaniem w życiu.
W roku 2016 odbyła się pierwsza edycja projektu, pod nazwą „Spupersam + 1” podczas której zaprezentowano 16 artystów. Kolejne 3 edycje realizowane będą w latach 2017-2019.
Każdy z wieczorów to występ jednego artysty z zagranicy i jednego artysty polskiego.
Wszyscy artyści zapraszani są do przedstawienia dzieł premierowych, nigdy wcześniej nie wykonywanych. Idea duetów sama w sobie jest premierowa, gdyż artyści którzy występować będą ze sobą zrobią to po raz pierwszy, budując najnowsze z możliwych dzieło.
Pobyt każdego artysty planowany będzie w taki sposób aby miał możliwość spotkania się ze środowiskiem lokalnym i publicznością. Dodatkową częścią projektu jest rejestracja wideo wszystkich działań oraz produkcja filmów dokumentalnych przybliżających postaci artystów.
Sławek Janicki
kurator projektu „Supersam + 1”
ukończył studia w warszawskiej PWSM. Jest interpretatorem muzyki współczesnej. Ściśle współpracował z wieloma kompozytorami demonstrując im możliwości tuby naturalnej i preparowanej. Ma bardzo różnorodny repertuar koncertowy, od własnych transkrypcji dzieł dawnych mistrzów po najnowsze zdobycze muzyki współczesnej. Jako pierwszy tubista w Polsce wprowadził do swojej gry flażolety, glissanda, frullato, wielodźwięki. Swój instrument preparował wbudowując w tubę dźwięczniki od trąbki, saksofonu i puzonu, używając ustników od fagotu i saksofonu oraz różnego rodzaju tłumików. Zabieg ten czyni z tuby instrument posiadający cztery różne barwy i umożliwia wydobycie dźwięków dalekich od naturalnej barwy tuby.
Przez 30 lat David Moss grał na ogromnym zestawie perkusyjnym. Obecnie tworzy solo przy wykorzystaniu sprzętu mieszczącego się na blacie stołu oraz śpiewa w teatrze muzycznym. Współpracuje z Samem Auingerem (elektronika), Lillevan (wideo) i minimalistycznym groove trio Denseland. Jego projekty w 2017 roku obejmują „Goldberg Incantations” (Wariacje Goldbergowskie Bacha na fortepian i głos) z Daanem Vandewallem. Moss śpiewał w operze Luciano Berio pt. „Cronaca del Luogo” oraz w głośnej produkcji Fledermaus z 2001 roku, obydwa występy miały miejsce podczas Festiwalu w Salzburgu. Jest także dyrektorem artystycznym Institute for Living Voice. Przeprowadził się do Berlina w 1991 roku w ramach programu DAAD Berlin Artist Program.
jest artystką dźwiękową, kompozytorką i improwizatorką elektroakustyczną. Pracuje z interaktywną elektroniką, którą wykorzystuje w procesie kompozycyjnym/performatywnym. Jest najlepiej znana ze swojego pionierskiego podejścia do występów z wykorzystaniem gestów/faktur przy elektronicznie przetworzonym akordeonie oraz poszukiwań związanych z formą i możliwościami zaprojektowanych przez siebie instrumentów do przetwarzania dźwięków. Podczas swoich występów pokazuje kompozycje stworzone na przetworzony elektronicznie akordeon, nagłośnione przedmioty, małe instrumenty i elektronikę. Tworzy performance, instalacje dźwiękowe, utwory na składy klasyczne, kompozycje elektroniczne oraz tworzy muzykę dla choreografii tańca współczesnego, do filmów i występów multimedialnych.
to gitarzysta, kompozytor i wykonawca, improwizator, animator kultury i badacz folkloru muzycznego. Wykształcony jazzowo i klasycznie edukację poszerzył o muzykologię i etnomuzykologię. Miks tych dwóch dróg jest wyznacznikiem stylu jego twórczości pod względem kompozytorskim jak i wykonawczym. Związany z kulturą żydowską, prowadzi badania nad jej zapomnianymi tradycjami przekładając ich znaczenie na współczesność. Prymitywna muzyka Ameryki, blues i rock lat 60 to następna znacząca część inspiracji Rogińskiego. Dogłębne analizowanie technik gitarowych, klasycznych gitarzystów bluesowych i znajomość instrumentarium lat 50 i 60 jest podstawą jego brzmienia.
urodził się w Darmstadt, a następnie przeprowadził do Berlina. Jego podejście do muzyki w głównej mierze opiera się na przekształcaniu dźwięków, przenoszeniu parametrów popu w abstrakcyjną, zredukowaną i strukturalną elektronikę. Obchodząc zasady tradycyjnej muzykalności, Jelinek tworzy kolaże z maleńkich fragmentów dźwięków, pochodzących z samplerów, magnetofonu, odtwarzaczy multimedialnych i innych urządzeń nagrywających. Artysta często wykorzystuje pętle i delikatne modulowanie, aby wydobyć istotę utworu i dookreślić ją i jednocześnie ukryć jego źródło.
zamieszkały w Warszawie muzyk, znany z projektów Piętnastka, oraz solowych albumów wydanych w kraju i za granicą. Współpracował z grupami teatralnymi i tańca współczesnego: TR Warszawa, Stary Teatr, Lubelski Teatr Tańca, Centre Chorégraphique National de Rillieux-la-Pape oraz Paper Tiger. Jest autorem bądź współautorem wielu projektów instrumentalnych m.in. Heroiny, Suaves Figures (z Sylvią Monnier), Piętnastka (z Hubertem Zemlerem), ABRADA (z Francesco de Gallo). Uczestniczył w festiwalach muzycznych i teatralnych, m.in. Unsound, Malta Festival, CTM, UH Fest, OFF Festival.
Peter Brötzmann to niemiecki saksofonista i klarnecista jazzowy. Jest uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli free jazzu i muzyki improwizowanej. Jego styl cechuje ostry, nieokrzesany ton, oraz liryczność. Energiczny sposób grania improwizacji przez Brötzmanna został nazwany brötzen, co przysłużyło się do nadania mu przydomku „najgłośniejszego saksofonisty świata”. Gra również na klarnecie i na węgierskim instrumencie dętym tárogató. Barwa tonu Brötzmanna jest bardzo bezpośrednia, a jego solówki często osiągają dużą intensywność. Nie opuszcza on jednak tradycyjnych struktur jazzowych; motywy odgrywają ważną rolę w jego muzyce, a improwizacje są często oparte na melodii. Te cechy są bliskie stylowi gry Alberta Aylera, którego można uznać za największe źródło inspiracji Brötzmanna.
Muzyk, filmowiec, kreator działań artystycznych. Współtwórca i główny zarządzający klubem Mózg w Bydgoszczy, twórca i szef Mózg Festival. Działalność artystyczną rozpoczynał w połowie lat 80. w zespole Henryk Brodaty. Współtworzył takie zespoły jak: Trytony, Mazzoll & Arhythmic Perfection, Pieces of Brain. Od ponad 20 lat czynnie działa na międzynarodowej scenie muzyki improwizowanej. Jako muzyk pozostaje całkowicie oddany improwizacji absolutnej, jako najczystszej i najwyższej formie tworzenia muzyki.
gra na saksofonie i perkusji, jest także kompozytorem. W dużej mierze samouk. W wieku 12 lat zaczął grać na trąbce, a mając 18 lat zajął się saksofonem. Od lat 60. stał na czele wielu innowacji w świecie jazzu i muzyki improwizowanej zarówno jako saksofonista, jak i kompozytor czy perkusista. Jest jedyny żyjącym członkiem założycielem The Spontaneous Music Ensemble. Jest założycielem Amalgam i Moire Music Group. Obecnie, jest przede wszystkim zaangażowany w duet z pianistą Veryanem Westonem. Duet jest wysoko ceniony za wykonane nagrania i występy na żywo. Jego nowa płyta „Veracity” solo na saksofonie została przyjęta bardzo pozytywnie.
debiutował jako szesnastolatek grając w awangardowym zespole Niebieski Lotnik, z Jerzym Mazzollem i Jackiem Olterem. Uczestniczył w nurcie określanym jako scena yassowa i współpracował z jej twórcami: Tymonem Tymańskim, Mikołajem Trzaską oraz Tomaszem Gwincińskim. Przez wiele lat grał w zespołach Leszka Możdżera. W latach 1996-2004 Walicki występował i nagrywał z Kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego. Współtworzył free-jazzowy Łoskot, a także popowo-alternatywną Szwagierkolaskę, grupę Oczi Cziorne i późny skład zespołu Miłość. Brał udział w nagraniu kilkudziesięciu różnorodnych stylistycznie albumów, nagrywał również muzykę teatralną i filmową. Od ponad dziesięciu lat autorskie projekty Ola Walickiego publikowane są nakładem jego własnego wydawnictwa.
to samotny głos w świecie muzyki elektronicznej. Niewiele osób potrafi zagrać tak wymagający i intrygujący koncert, podczas którego dark wave, krautrock, post wszystko i techno funkcjonują obok siebie jako jedna nawiedzona harmonia hardware’u. Jego wytwórnia Morphine jest dźwiękowo nieprzewidywalna zarówno jak jego własne remiksy czy zdumiewające płyty długogrające takie jak ponadczasowe dzieło „What We Have Learned”.
to ikona jazzowej awangardy w Polsce. Na stałe związany z Gdańskiem, odbywa bliskie i dalekie podróże muzyczne w poszukiwaniu wspólnego mianownika pomiędzy muzyką chasydzką i współczesną muzyką improwizowaną. Jest saksofonistą, klarnecistą basowym i kompozytorem, wyrósł na gruncie yassu - artystyczno-społecznego ruchu, który na przełomie lat 80. i 90. zbuntował się przeciw skostnieniu polskiego jazzowego środowiska. Wraz z grupą przyjaciół muzyków, zmienili oblicze polskiej muzyki jazzowej. Trzaska był współzałożycielem najważniejszej formacji yassu - legendarnej Miłości, oraz równie kreatywnego Łoskotu.
właśc. Ludmiła Okan-oołowna Namczyłak (ur. 1957) – tuwińska artystka, rozpoznawana głównie jako piosenkarka eksperymentalna. Znana jest przede wszystkim ze swojego śpiewu gardłowego (chöömej).
Skala jej głosu obejmuje 7 oktaw. Studiowała na Tuwińskim Uniwersytecie Państwowym w Kyzyle oraz w moskiewskim Instytucie Gnessina. Od kilkunastu lat mieszka w Wiedniu.
muzyk, kompozytor, reżyser dźwięku w Studio Eksperymentalnym Polskiego Radia; realizował zamówienia kompozytorskie muzyki elektronicznej, jak również nagrywał muzykę teatralną, filmową i płyty. Współpracował także z MFMWWarszawska Jesień i Polskim Towarzystwem Muzyki Współczesnej. Równocześnie rozpoczął działalność koncertową z zespołami grającymi muzykę intuicyjną. Pierwszym zespołem był Cytula Tyfun da Bamba Orchester, potem występował z Helmutem Nadolskim, Andrzejem Mitanem, Andrzejem Przybielskim, Włodzimierzem Kiniorskim. Następnie rozpoczęła się wieloletnia współpraca z Tomaszem Stańko – Freelectronic oraz działania indywidualne w zakresie grania, nagrywania i przekształcania dźwięku, określane jako Studio Dźwięków Niemożliwych.
Teatr Powszechny ul. Zamoyskiego 20, Warszawa
Telefon: +48 661 574 508
Kontakt dla prasy: pr@mozg.art.pl
