„Supersam + 1” to cykl wystąpień mistrzowskich. Projekt koncentruje się głównie wokół muzyki, ale przewiduje też udział innych form wyrazu, takich jak: performance, multimedia, monodram. Podczas „Supersam + 1” prezentowani są uznani artyści polscy i zagraniczni nastawieni na działania autorskie, eksperymentalne i innowacyjne.
„SUPER” w tytule oznacza, że program budowany będzie w oparciu o artystów uznanych – mistrzów.
„SAM” mówi oczywiście o występie solowym, ale i o twórczym osamotnieniu.
„+ 1” w tytule oznacza, że każdy wieczór uwieńczony jest występem w duecie. W większości przypadków artyści spotykają się na scenie po raz pierwszy.
Pomysłodawcą nazwy „Supersam” w odniesieniu do koncertów solowych jest klarnecista Jerzy Mazzoll, który zorganizował serię koncertów w gdańskim klubie „Plama”, gdzie wcześniej mieścił się osiedlowy, samoobsługowy sklep spożywczy, w latach 80-90 nazywany „supersam”.
Następnie w 2013 projekt pod nazwą „Supersam” zrealizowany został w bydgoskim „Mózgu”. W 2015, podczas warszawskiej części 11th Mózg Festival, częścią programu była seria wystąpień solowych. Program był ułożony tak, że na każdy wieczór zaplanowane było 2 koncerty solowe.
Wtedy pojawiła się idea łączenia w duet artystów, którzy nigdy wcześniej ze sobą nie występowali. Dla wielu z nich spotkanie na scenie było także pierwszym spotkaniem w życiu.
W roku 2016 odbyła się pierwsza edycja projektu, pod nazwą „Supersam + 1” podczas której zaprezentowano 16 artystów. Kolejne 3 edycje realizowane będą w latach 2017-2019.
Każdy z wieczorów to występ jednego artysty z zagranicy i jednego artysty polskiego.
Wszyscy artyści zapraszani są do przedstawienia dzieł premierowych, nigdy wcześniej nie wykonywanych. Idea duetów sama w sobie jest premierowa, gdyż artyści którzy występować będą ze sobą zrobią to po raz pierwszy, budując najnowsze z możliwych dzieło.
Dodatkową częścią projektu jest rejestracja wideo wszystkich działań oraz produkcja filmów dokumentalnych przybliżających postaci artystów.
Sławek Janicki
kurator projektu
rozpoczęła swoją relację z dźwiękiem od wiolonczeli i głosu ponad 30 lat temu, a przez minione 15 lat skupiała się głównie na twórczości solowej. Jako solistka łączy poszerzony sposób wyrazu głosu, wiolonczeli i elektroniki analogowej, a wszystkie dźwięki, które tworzy powstają bez użycia efektów elektronicznych, za wyjątkiem amplifikacji. Niedawno powróciła do pracy nad głosem jako głównym instrumentem i coraz głębiej zanurza się w swoją własną wersję narracji i nieliniowej opowieści. Urodzona w Ameryce, obecnie mieszka w Berlinie. Chen koncertowała w Europie, obydwu Amerykach i Azji. Jej ostatnie projekty to np.: duet na głosy z Philem Mintonem, duet z Richardem Scottem (syntezatory modularne), Beam Splitter z norweskim puzonistą Henrykiem Munkebym Nørstebø i “romantyczny duet noisowy” Afterburner z Doronem Sadją (elektronika/projekcje świetlne).
jest artystą, którego muzyka i prace dźwiękowe oscylują pomiędzy formami improwizowanymi i komponowanymi. Używając mediów akustycznych i elektronicznych koncentruje się na takich zjawiskach jak czas, przestrzeń, percepcja fal dźwiękowych. Od 2014 roku z Zuzanną Fogtt tworzy Sanatorium Dźwięku - festiwal/platformę dla muzyki eksperymentalnej i nowej. Współpracował z takimi artystami jak Keith Rowe, Phil Minton, Ryoko Akama, Lucio Capece, David Maranha, Kasper T. Toeplitz, Eryck Abecassis, Paul Lovens, Kazuhisa Uchihashi, Jerome Noetinger, Noid, Burkhard Beins. Brał udział w takich wydarzeniach jak TPAM Yokohama, Kunsthalle Basel, TodaysArt Festival Haga, V: NM-Festival Graz, Biennale Zagreb, Tokyo Jazz, Festival Umbrella Chicago, TD Vancouver, Bienalle Wro, Mem Bilbao, L'ull cec Barcelona, SuperDeluxe, Ftarri-Tokyo, Quite Que Berlin, Fylkingen Stockholm,
urodził się w 1963 roku w Seewinkel, Burgenland. Rozmaite sytuacje życiowe, a niekiedy drogi prowadzące w ślepy zaułek czy okresy, gdy nie grał na żadnym instrumencie, wszystkie wzloty i upadki uformowały jego muzyczną osobowość. Przełomowym dla muzyka doświadczeniem był koncert Hannibala Marvina Petersona w Jazzgalerie Nickeldorf. W latach 1981-83 studiował na wydziale jazzowym Uniwersytetu Artystycznego w Graz dopóki paraliż nerwów twarzy nie zmusił go do przerwania gry na trąbce na sześć lat. Po przeprowadzce do Wiednia w 1986 roku, w 1989 roku ponownie zaczął eksperymentować z trąbką na swój własny nieakademicki sposób. Związał się ze środowiskiem Christopha Cecha i Christiana Mühlbachera, grał z Nouvelle Cuisine Big Band i w oktecie Striped Roses. Dziesięć miesięcy spędzonych w Londynie zaowocowało nowymi pomysłami i kontaktami, wśród których znaleźli się Kenny Wheeler, Henry Lowther, John Russel czy Steve Noble. Od 1989 roku Franz Hautzinger wykłada na wiedeńskim Uniwersytecie Muzycznym. Od 1999 roku jest członkiem berlińskiego zespołu Zeitkratzer.
urodził się w 1983 roku i jest jednym z najbardziej rozchwytywanych kontrabasistów jazzowych na polskiej scenie. Prezentuje się słuchaczom w najróżniejszych odsłonach i stylistykach, począwszy od jazzu w jego przystępnym wydaniu, poprzez awangardę, aż po polską muzykę ludową. Dzięki lekkości, swobodzie i muzycznej erudycji, za sprawą której odnajduje się w różnych gatunkach, Wójciński jest kontrabasistą tak interesującym i nietuzinkowym. Wójciński stał się jedną z najlepiej rozpoznawalnych postaci polskiego jazzu m.in. dzięki regularnym koncertom w warszawskim klubie Pardon, To Tu, w którym kontrabasista występował z takimi formacjami jak Hera lub Charles Gayle Trio, w duecie z trębaczem Wojciechem Jachną czy solo. Wójciński współpracował już z takimi twórcami jak m.in. amerykański pianista Uri Caine, saksofonista Charles Gayle, a także z Michaelem Zerangiem, Nicole Mitchell czy Marco Eneidim. Występował i nagrywał również z polskimi twórcami, takimi jak Mikołaj Trzaska, Raphael Rogiński, Wacław Zimpel czy grupy Emergency i Hera. Wraz ze śpiewaczką Maniuchą Bikont kontrabasista tworzy duet Maniucha i Ksawery, wykonujący muzykę tradycyjną.
rozpoczął edukację muzyczną w wieku lat ośmiu, a następnie studiował na Staatliche Hochschule für Musik w Kolonii z kompozytorami Berndem Aloisem Zimmermannem i Rudolfem Petzoldem. Jest jednym z najważniejszych liderów zespołów free jazzowych w Europie, a muzyka, którą tworzy łączy w sobie elementy free i współczesnej klasyki. Jego gwałtowne solówki często tworzą pomost pomiędzy tymi elementami w jego kompozycjach. W 1966 roku Schlippenbach założył The Globe Unity Orchestra, aby wykonać utwór “Globe Unity”, który powstał na zamówienie Berliner Jazztage. Z orkiestrą pracował do lat 80-ch. W 1963 roku grał z Guntherem Hampelem, a w latach 1964-67 był członkiem kwintetu Manfreda Schoofa. W 1967 roku zaczął zakładać swoje własne zespoły, w tym trio z Evanem Parkerem i Paulem Lovensem oraz duet z Svenem-Ake Johanssonem. W drugiej połowie lat 80-ch założył Berlin Contemporary Jazz Orchestra, w skład której weszli wybitni europejscy muzycy awangardowego jazzu jak np.: Evan Parker, Paul Lovens, Kenny Wheeler, Misha Mengelber i Aki Takase. W latach 90-ch pracował w duetach z Tonym Oxley’em, Samem Riversem i Akim Takase.
urodził się i wychował w Poznaniu. Już od najmłodszych lat w jego życiu istniała muzyka. Jego pierwsze muzyczne wspomnienie to jego ojciec grający na pianinie. W wieku sześciu lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Odrzucił jednak formalne lekcje muzyki z powodu związanej z nimi frustracji i odnalazł się w jazzie, gdzie mógł realizować palącą potrzebę improwizacji. Jest jednym z najbardziej oryginalnych i wyjątkowo utalentowanych Polskich artystów. Jest multiinstrumentalistą, kompozytorem i producentem. Inspiruje się zarówno jazzem jak i elektroniką, minimalizmem i muzyką korzeni z różnych zakątków świata. W swojej muzyce nie tyle zaciera, co kompletnie niszczy granice, aby stworzyć zupełnie nowy muzyczny język. Opanował do perfekcji grę na instrumentach dętych, w tym na klarnecie i khaen (odmiana harmonijki ustnej z Laosu). Z natury jest muzykiem poszukującym i wymyka się wszelkiej kategoryzacji. W swojej twórczości wykorzystuje także nieskończone możliwości elektroniki. W 2014 roku otrzymał nominację do Paszportu Polityki.
to urodzony w 1957 roku gitarzysta samouk i kompozytor. Interesuje się różnorodnymi technikami wydobywania dźwięku. Gra na wielu różnych gitarach: elektrycznych i akustycznych, zarówno 6-cio jak i 12-sto strunowych, bezprogowych, barytonowych, sopranowych i preparowanych. W 2014 roku założył swój zespół artystyczny SEVEN SONGS. Na początku swojej kariery grał z orkiestrami tanecznymi i zespołami folkowymi. Potem zaczął zakładać swoje własne zespoły, w których grał z muzykami takimi jak: Daniel Humair, Michel Portal, Joachim Kühn, Henri Texier, David Friedman, Larry Schneider, Andy Emler, Adam Nussbaum, Didier Lockwood. Koncertował i grał na festiwalach w Niemczech, Francji, Włoszech, Japonii, Indiach i Afryce. W 1986 roku został członkiem Orchestre National de Jazz (prowadzonej przez François Jeanneau).
to trębacz, kompozytor, improwizator, wielokrotnie nagradzany zarówno w Polsce jak i za granicą. Tomasz jest przez krytyków wymieniany wśród najlepszych trębaczy i kompozytorów młodego pokolenia w Europie. Znajduje się na liście 15 najważniejszych muzyków europejskich według znanego na całym świecie magazynu AllAboutJazz [2017]. Znany z nagrań grupy TOM TRIO, serii koncertów S-O-L-O: „30 urodziny / 30 miast / 30 koncertów”, projektów z Tomaszem Stańko, Grażyną Auguścik, Michiyo Yagi, Richardem Boną, Tyshawnem Sorey'em, Krisem Davisem. Jego dotychczasowe projekty odbiły się szerokim echem, otrzymując znakomite recenzje na całym świecie, co stało się przyczynkiem do tras koncertowych w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Dąbrowski jest członkiem duńskiego kolektywu muzycznego i wydawnictwa Barefoot Records.
to eksperymentalna artystką dźwiękowa, artystka radiowa, improwizatorka, performerka i badaczka samouk. Od 2007 roku mieszka i tworzy w Berlinie. W ciągu minionych 14 lat jej praca z dźwiękiem skupiona była na nagrywaniu dźwięków otaczającego ją świata przy wykorzystaniu rozmaitych urządzeń, mikrofonów, sensorów, ultradźwięków, cyfrowych i analogowych rejestratorów. Na przestrzeni ostatnich 4 lat do używanego sprzętu dodała także anteny, odbiorniki radiowe i detektory. Jej twórczość nie uznaje granic i wykorzystuje wiele niekonwencjonalnych technik. Inspiracje czerpie ze środowiska dźwiękowego, ekologii akustycznej, energii kosmicznej, elektro-smogu (komunikacja po falach radiowych, EMF), Natural Radio VLF (emisja sygnału elektromagnetycznego, która pochodzi ze zjawisk naturalnych, pogody, błyskawic, zorzy polarnej i innych) oraz związków i efektów, jakie wywierają na ludzkie ciało i zmysły. Ze wszystkich nagrań, które wykonała na całym świecie tworzy narracyjne i wizjonerskie dźwiękobrazy. Podczas występów live przetwarza materiał dźwiękowy i stawia go w nowym kontekście, konsekwentnie zmieniając oryginalny charakter nagrań przez co tworzy wyraźną aurę kolejnego wszechświata dźwiękowego. Jej celem jest stymulowanie myślenia krytycznego, świadomości, pamięci i wyobraźni dźwiękowej u swoich słuchaczy.
urodził się w 1982 roku w Warszawie. Jest pianistą i kompozytorem, absolwentem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W swojej muzyce łączy improwizację jazzową z sonorystyką, heavy metal z elektroniką, a wszystko okraszone jest poczuciem humoru. Jest muzykiem bardzo elastycznym i wszechstronnym, czego dowodem jest ilość zespołów, w jakich gra: LXMP, Efekt Moozgu, Trylobit, 60 Minut Projekt, The Kurws, Blast Muzungu, SEMAFOR COMBO. Współpracował z czołowymi muzykami awangardowymi, m. in. z Yoshida Tatsuya, Zdzisław Piernik, Kazuhisa Uchihashi, Ove Volquartz, Tabata Mitsuru.
jest muzykiem i kompozytorem. Jego twórczość jako artysty solowego oraz muzyka tworzona w zespołach zdobyły uznanie. Gra głównie na saksofonie altowym, klarnecie, klarnecie basowym i shakunachi czyli japońskim bambusowym flecie. W muzyce, którą tworzy solo wykorzystuje poszerzoną paletę języka dźwiękowego, dzięki czemu tworzy pewnego rodzaju osobisty idiom. Jest liderem trio Sync z Jeromem Harrisem (gitary) i Samirem Chatterjee (tabla). Współpracuje z kwartetem smyczkowym Mivos, z którym wykonuje swój utwór Quintet for Clarinet and Strings oraz z innymi improwizatorami z całego świata. Jego ostatnio wydane albumy to The World of Odd Harmonics, Ryu Nashi (muzyka nowa na shakuhachi) oraz Inner Diaspora; wszystkie wydane przez wytwórnię Johna Zorna Tzadik. Nakładem swojej własnej wytwórni Animul wydał Live at Roulette z Evanem Parkerem i The Fell Clutch.
urodził się w 1980 roku w Warszawie. Jest perkusistą, kompozytorem i improwizatorem. Studiował na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest również cenionym interpretatorem muzyki współczesnej. W jego repertuarze znajdują się utwory kompozytorów XX i XXI wieku. Równolegle z klasyczną edukacją i współpracą z orkiestrami symfonicznymi udzielał się w zespołach jazzowych, zgłębiał tajniki improwizacji i muzyki eksperymentalnej. Obecnie jest jednym z najbardziej aktywnych perkusistów polskiej sceny improwizowanej, eksperymentalnej i free jazzu. Występuje na jednej scenie z przedstawicielami różnych nurtów muzycznych, takich jak jazz, world music, rock i blues czy muzyka improwizowana. Koncertuje również jako solista prezentując własny repertuar oraz improwizacje. Ostatnim wydawnictwem Zemlera jest owoc międzypokoleniowej współpracy z wybitnym pianistą, kompozytorem i improwizatorem Szabolcsem Esztényim - album "Kreatura" (Bołt Records 2018).
to basistka, która od wielu lat jest aktywna na szwedzkiej scenie jazzowej i improwizowanej. Obecnie współpracuje z pianistką Lisą Ullén. W 1992 roku rozpoczęła również karierę solową, często współpracując z tancerzami. Jej trzy solowe albumy Archipelago, 2 i Three zostały doskonale przyjęte. Artystka była kilkakrotnie nominowana do nagrody Swedish Jazz Celebration, a w 2012 roku otrzymała nagrodę dla Jazzowego Muzyka Roku. Ponadto jest wielokrotną laureatką Swedish Arts Grants.
urodził się w Częstochowie. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 6 lat ucząc się w szkole muzycznej gry na fortepianie, który później zmienił na klarnet. Ogromny wpływ na jego kształtowanie się ma muzykująca rodzina oraz środowisko skupione wokół zespołu Tie Break, w którym gra jego ojciec. W ślad za nim za swój główny instrument obrał saksofon. W wieku 17 lat zaczął grać w zespole trębacza Antoniego Gralaka i od tamtej pory nieprzerwanie funkcjonuje jako muzyk. Jego muzyczna baza to muzyka improwizowana, eksperymentalna i współczesny jazz, niemniej jednak jest otwarty i czerpie ze wszelkich muzycznych gatunków, czego dowodem jest współpraca z muzykami sceny hiphopowej, elektronicznej rockowej i popowej. Jest absolwentem krakowskiej Akademii Muzycznej. Prowadzi własny kwartet (z Eliasem Stemesederem, Maksem Muchą i Maxem Andrzejewskim), z którym wydał album „Marek Pospieszalski gra piosenki, które śpiewał Frank Sinatra". Razem z Tomaszem Sroczyńskim wydali autorski album „Bareness”. Z Qbą Janickim tworzy duet Malediwy. Jest członkiem kwintetu Wojtka Mazolewskiego, kwartetu Kuby Płużka i kwintetu Mateusza Pospieszalskiego.
urodził się w 1964 roku w Kolonii w Niemczech. W wieku lat dziewięciu zaczął grać na pianinie, a gdy miał lat jedenaście zaczął grać na trąbce. Uczył się gry na trąbce pod okiem Jona Eardleya w Kolonii i studiował pianino na konserwatorium w Arnhem w Holandi. Następnie w latach 1989-1994 studiował trąbkę i pianino (z Malte Burbą) na Musikhochschule w Kolonii. Jest jednym z najbardziej wyjątkowych głosów wolnej improwizacji. Wykształcił zupełnie odmienny język wyrazu na trąbce. Większość zespołów, których jest członkiem charakteryzuje się niehierarchicznym modelem współpracy muzyków. Jest związany głównie z muzykami i środowiskiem Berlina, Londynu, Chicago oraz Nowego Jorku. W danym momencie jego dyskografia obejmuje ponad 150 albumów długogrających. Od 2000 roku koncertuje na wszystkich pięciu kontynentach, co doprowadziło do stworzenia ogólnoświatowej wielogatunkowej sieci muzycznej, do której należą najwybitniejsi muzycy naszych czasów.
to klarnecista, kompozytor i pedagog muzyczny urodzony w 1977 roku. Jest absolwentem warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Od 1998 roku skomponował szereg utworów na różne składy instrumentalne (Zróżnicowanie na dwa fagoty i klarnet, Rondo à la Krakowiak na wrzeszczącego pianistę i klarnet basowy, Malowanie na dwa klarnety, fagot, kontrabas i śpiew, Suita w stylu żydowskim na klarnet, skrzypce i kontrabas oraz cykle utworów inspirowane językami świata na skrzypce, klarnet i wiolonczelę) oraz muzykę do teatru (około 25 spektakli w teatrach dramatycznych i lalkowych). Zajmuje się improwizacją i interpretacją muzyki współczesnej. Od 2002 roku współtworzy zespół Kwartludium, specjalizujący się w wykonywaniu muzyki współczesnej. Od 2008 roku pracuje nad poszerzaniem możliwości brzmieniowych klarnetu basowego, inspirując się beatboxem i współpracując z jednym z najlepszych polskich beatboxerów „Tik Takiem” Patrykiem Matelą. Jest twórcą pojęcia „edukacja komponowana”. Jest stypendystą UMS Warszawy oraz MKiDN w ramach programu tworzenia alternatywnych podręczników edukacyjnych. Od 2013 roku realizuje projekt „muzyka do języków”, tworząc autorską muzykę do języka jidysz (płyta została wydana przez Multikulti Records), do poezji japońskiej (płyta wydana w For Tune Records) do perskiej poezji Dżalaluddina Rumiego, poezji Williama Blake'a, poezji indonezyjskiej Sahnila Arifa Farobiansah.
